สถานการณ์ที่เป็นอยู่ในสมัยนี้
- เด็กนักเรียน นักศึกษา ส่วนใหญ่เห็นว่าพุทธศาสนาเป็นเพียงความเชื่องมงาย เป็นประเพณี ใช้ชีวิตตามความอยาก
โดยที่ไม่มีเบรค
โดยที่ไม่มีเบรค
- ผู้ใหญ่วัยทำงาน ส่วนใหญ่สนเรื่องวัตถุ ไม่สนเรื่องศีลธรรม เพราะไม่เชื่อเรื่องกรรม บุญ-บาป
ถ้าจะมีเบรกบ้างก็คือใช้กติกาสังคม หรือค่านิยม เป็นตัวเบรกพฤติกรรม
ถ้าจะมีเบรกบ้างก็คือใช้กติกาสังคม หรือค่านิยม เป็นตัวเบรกพฤติกรรม
- คนแก่วัยหลังเกษียณ ส่วนใหญ่ยุ่งกับลูกหลาน ยุ่งกับเรื่องสุขภาพ ยุ่งกับการงานที่ไม่ยอมปล่อยวาง
มีบางส่วนเพิ่งจะเริ่มหันหน้ามาเข้าวัด พยายามขวนขวายเจริญกุศลในระดับทาน-ศีลแต่ก็เพื่อหวังผลในชาติหน้า
และทำกันแบบงมงาย เชื่อตามๆ กัน ไม่ตั้งอยู่บนเหตุผลที่ตรงตามสัจธรรมหรือกฎธรรมชาติ
ยังไม่สนใจที่จะเริ่มศึกษาหลักคำสอนทางพุทธศาสนา คิดว่ามรรคผลนิพพานเป็นสิ่งที่ไกลเกินเอื้อมสำหรับชาตินี้
มีบางส่วนเพิ่งจะเริ่มหันหน้ามาเข้าวัด พยายามขวนขวายเจริญกุศลในระดับทาน-ศีลแต่ก็เพื่อหวังผลในชาติหน้า
และทำกันแบบงมงาย เชื่อตามๆ กัน ไม่ตั้งอยู่บนเหตุผลที่ตรงตามสัจธรรมหรือกฎธรรมชาติ
ยังไม่สนใจที่จะเริ่มศึกษาหลักคำสอนทางพุทธศาสนา คิดว่ามรรคผลนิพพานเป็นสิ่งที่ไกลเกินเอื้อมสำหรับชาตินี้
จะเห็นได้ว่า...
“คุณค่าในระดับสูงของพุทธศาสนาแทบจะไม่ได้รับความสนใจจากคนวัยใดเลย”
ทั้งๆ ที่ยุคนี้เป็นยุคแห่งข้อมูลข่าวสาร การเผยแพร่ความรู้เกี่ยวกับพุทธศาสนาก็มีกว้างขวาง
กว่าสมัยก่อน โดยผ่านช่องทางมากมาย ไม่ว่าจะเป็น ตำรา เทป ซีดี รายการวิทยุ โทรทัศน์
อินเตอร์เน็ต การเรียนนักธรรม-ปริยัติ วิทยากร-นักเทศน์ ฯลฯ
สาเหตุ เพราะว่า ... 1.
1. เผยแพร่ไปมากมาย แต่คนที่สนใจจะรับฟังข้อมูลมีน้อย
2.2. สื่อทั้งหลายที่เผยแพร่ออกไปแม้จะถูกรับฟัง แต่ก็ไม่สามารถกระตุ้นให้คนนำไปปฏิบัติในชีวิตจริง เพราะความเคยชินกับระบบการเรียนในโรงเรียนเป็นเวลานาน ซึ่งเป็นการเรียนแบบท่องจำเพื่อสอบ หรือเอาไว้เป็นเรื่องบอกคนอื่นต่อไป ทำให้ถนัดที่จะ "ฟังมาแล้วก็พูดไป" แต่ไม่ถนัดที่จะนำเอามาปฏิบัติในชีวิตจริงของตน
3.3. การเผยแพร่เป็นลักษณะฉาบฉวย ไม่ต่อเนื่อง วิทยากรกับผู้ฟังเจอกันแค่ครั้งเดียวแล้วก็จบกัน
เน้นด้านปริมาณ มากกว่าด้านคุณภาพ
เน้นด้านปริมาณ มากกว่าด้านคุณภาพ
4.4. สื่อที่เป็นวัตถุมีมาก แต่บุคลากรที่จะเป็นคนสอนอย่างใกล้ชิด (closing) มีน้อย
หลายคนมีความรู้มาก แต่ถ่ายทอดไม่มีประสิทธิภาพ
หลายคนมีโอกาส แต่ก็สอนได้แค่ในระดับทาน-ศีล
หลายคนมีศักยภาพแต่ขาดโอกาสในการทำหน้าที่
หลายคนมีความรู้มาก แต่ถ่ายทอดไม่มีประสิทธิภาพ
หลายคนมีโอกาส แต่ก็สอนได้แค่ในระดับทาน-ศีล
หลายคนมีศักยภาพแต่ขาดโอกาสในการทำหน้าที่
5.5. มองว่าการสร้างคนเป็นเรื่องยาก จึงมุ่งเน้นไปที่การสร้างศาสนวัตถุ (ตำรา ห้องสมุด วัด สถานที่ปฏิบัติธรรม เจดีย์ พระพุทธรูป สถานีวิทยุ) เพราะถ้ามีงบประมาณพอก็จะทำเสร็จได้
โดยหวังว่าในอนาคตวัตถุเหล่านี้คงจะทำหน้าที่แทนครูอาจารย์ ซึ่งก็จะเป็นมรดกสำหรับคนมีสติปัญญายอดเยี่ยม
เขาจะรู้จักใช้ให้เกิดประโยชน์ได้ในระดับสูง
โดยหวังว่าในอนาคตวัตถุเหล่านี้คงจะทำหน้าที่แทนครูอาจารย์ ซึ่งก็จะเป็นมรดกสำหรับคนมีสติปัญญายอดเยี่ยม
เขาจะรู้จักใช้ให้เกิดประโยชน์ได้ในระดับสูง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น